één opmerking
Je kent dat wel: heb je een goeie dag gehad met je werk, allemaal positieve dingen/opmerkingen, en dan is daar één opmerking van iemand, maakt niet uit van wie, die enigszins irritant was, die dan de hele verdere dag in je hoofd blijft malen. Bijvoorbeeld; ” jouw presentatie was wel goed mááár …….”. Zelfs de andere dag sta je er weer mee op. Aan alle positieve dingen wat is gezegd of gedaan kun je niet zó veel denken dan aan die éne vervelende opmerking. Dat is toch raar. Wat is dat toch dat we als mensen zó gericht zijn op het negatieve.
Je zou toch tegen jezelf kunnen zeggen; ik heb een hele goeie dag gehad, dus waarom zou ik mij druk maken over die éne opmerking. En toch werkt dat blijkbaar niet, want de gedachte blijft daar niet mee weg. Je zou je ook nog kunnen afvragen; wat wil dat zeggen dat ik mij door deze éne opmerking zo van de wijs laat brengen. Wat kan ik daar van leren? Dus vanuit een andere invalshoek bekijken. En toch elimineert dat ook niet die herinnering aan die éne vervelende opmerking.
psychologische processen
Zo zijn er waarschijnlijk vele psychologische processen, waarvan ik er een heleboel ken, maar sommigen ook niet, die het verschijnsel kunnen verklaren. Maar er is er één waarvan ik geloof dat die zeer aannemelijk is en waarvan ik denk dat die wel eens de boosdoener van mijn gedachte kan zijn.
Om iets te kunnen veranderen moet je allereerst bewust worden. En ik wil graag grip hebben op het verschijnsel dat mij tijdelijk een vervelend gevoel geeft terwijl dat niet nodig is, want er staat tegelijkertijd zo veel positiefs tegenover. Ik zeg tijdelijk want na verloop van tijd zwakt alles af en wennen we er aan.
Terugkomend op, wat volgens mij, de boosdoener is van mijn gedachte; fixeren op het negatieve. Ik heb ooit een seminar gevolgd en daar ging het over positieve psychologie. Er werd gezegd dat we vanuit de oertijd gericht zijn op zaken waar we voor moesten oppassen. Toen we héél veel jaren terug vanuit het bos de prairie opgingen moesten we voor ons zelf en onze groep zeer alert zijn op gevaar. Dus loerend om ons heen naar eventueel gevaar, onderweg op zoek naar voedsel. Dáár schijnt onze fixatie op het negatieve vandaan te komen. En verdomd, ik geloof het.
in vroegere taal “een gevaar”
Als je voortdurend getraind wordt om op de dingen te letten die “niet goed” zijn of in vroegere taal “een gevaar” zijn dan wordt dat een automatisme. Als je dat eeuwen lang doorgeeft dan begrijp ik wel dat je meer gefixeerd bent op het zaken die niet goed zijn/gaan dan te focussen op wat wel goed gaat. Er zijn voorbeelden ten over.
Bijvoorbeeld; Het jochie dat met zijn rapport thuiskomt met allemaal achten en één 6. Wat denk je dat de ouders zullen zeggen? Ja, natuurlijk; “probeer van die 6 nog een 8 te maken”. Het zit er zo vast in gebakken dat we er eerst bewust van moeten worden voordat we het weer kunnen ombuigen. Ik denk zelfs dat het in ons dna is in-geprogrammeerd.
de positieve psychologie
En omdat we zo geprogrammeerd zijn vond ik destijds de positieve psychologie zeer interessant. De pos psy is een belangrijke wetenschappelijke richting geworden. Het uitgangspunt van de pos psy is dat het voor menselijke groei veel effectiever is meer aandacht te besteden aan positieve ervaringen en kwaliteiten van mensen i.p.v. de traditionele klinische psychologie die sterk gericht is op trauma’s afwijkingen en problemen. ( Seligman).
De CliftonStrengths van Gallup en de Kernkwaliteiten van Ofman zijn twee prachtige betrouwbare instrumenten om mee te werken in dat kader. De CliftonStrengths zijn helemaal gebaseerd op positieve psychologie en daarom werk ik bij bijvoorbeeld bij teams, maar ook bij particulieren graag met de Strengths als basis.
We moeten dus eerst bewust worden van hetgeen er speelt alvorens we kunnen veranderen. Nu we weten dat we van oudsher negatief zijn geprogrammeerd kunnen we veranderen en ons programmeren op de positieve kant. We kennen allemaal het rijtje; Onbewust Onbekwaam; Bewust onbekwaam; Bewust bekwaam ; Onbewust bekwaam.
Die éne *****opmerking komt dus van iemand en jij moet er dan maar mee omgaan. Nu je dit weet is het een piece of cake, toch?